Gisteravond “dineerden” we op Japanse wijze. Met heel veel schaaltjes met allerlei gerechten. Vegetarisch was voor de gastvrouw geen probleem. Ook dat smaakte voortreffelijk. We aten samen met een Japans echtpaar die ook alle 88 tempels bezochten. Waar wij regelmatig uitstapjes maken om ook andere dingen te bekijken, reden zij enkel in sneltreinvaart langs de tempels in slechts 12 dagen. Hij deed de route inmiddels al voor de 5^e keer en had een notieboek met aantekeningen over alle tempels. Na het eten kwam een kannetje Saké (gemaakt op Mount Koya) op tafel en vertelde hij ons de “moeilijke” tempels. Moeilijk in de zin van lastig te bereiken, veel trappen, ver lopen van de parkeerplaats, etc. Een aantal hadden we al gevonden op internet en Facebook verhalen, maar hij wist ze allemaal. Dus dat was een waardevolle aanvulling.

Het werd niet laat die avond want ze gingen ’s-ochtends al om 6 uur op weg. Dezelfde route die wij van plan waren alleen een stuk verder en meer tempels. Shikoku kent maar één hoofdweg van Tokushima naar het zuiden en dat is Route #55. Gisteren hadden we weg Nr 55 al een stuk gevolgd, vandaag reden we de weg vanaf Toyo naar Konan (zie het kaartje). In Amerika is “Route 66” een begrip. In Shikoku is “Route 55” ook een begrip met soortgelijke naamplaatjes en stickers zoals ze ook voor Route 66 gebruiken. Bij Kaap Muroto bezochten we enkele grotten langs de weg. Heel vroeger zijn die grotten door de zee uitgesleten. Maar door de vele aardbevingen is de bodem hier flink omhoog gekomen en liggen ze nu ca 10 meter boven zeeniveau. Dat is ook te zien aan de vissershaventjes waarbij de woningen rondom de haven veel hoger liggen en niet meer langs het water.

Voorbij Kaap Muroto bezochten we het Walvis Museum. Hier kregen we een VR-Bril op om te zien hoe de lokale vissers met soms wel 10 grote roeiboten tegelijk in de 19^e eeuw op walvisjacht gingen. Rond 1910 zijn de laatste teams gestopt omdat veel grotere schepen gebruikt werden voor de walvisvangst. Naast het museum staat een restaurant met lokale gerechten, en walvis sauté of walvis steak staat nog steeds op het menu. Even verder was de lokale markt met waarschijnlijk ook walvis vlees?...

Op de route 55 kom je om de paar honderd meter evacuatiebordjes tegen voor het geval van een tsunami. Ook zien we geregeld betonnen torens in de dorpen staan waar je naar toe moet vluchtend voor het geval dat. Na de laatste hele grote aardbeving in 2011 zijn ze ook druk bezig om de gehele kustlijn te versterken met grote betonnen muren en pieren in het water. Laten we hopen dat we dat de komende week niet gaan meemaken.

De rest van de middag bezoeken we nog diverse tempels. Een aantal zijn op de bekende bergen met vele haarspeldbochten gelegen, de andere weer midden in een dorpje. De laatste tempel van vandaag (tempel 28) haalden we net voor sluitingstijd van het stempel kantoor. Een voordeel is dat je eerst je stempel gaat halen en dat je daarna het gehele tempelcomplex vrijwel voor jezelf hebt.

Het vinden van ons guesthouse was dan wel weer ingewikkeld. Het adres in Booking.com stuurde ons een woonwijk in waar niemand op de deurbel reageerden. Hier kon het onmogelijk zijn. Google herkende de naam van het guesthouse wel maar in google maps waren ze niet te vinden. Bedenk dan even dat we een hele dag op pad waren en gewoon even rustig wilden zitten in plaats van onderweg zijn, en je dan keer op keer niet je overnachtingsplek kan vinden. Was een mooie oefening in geduld 😉.

Uiteindelijk op basis van een kaart in booking.com hadden we een idee waar het zou moeten zijn. Bij aankomst op die plek was echter een ander guesthouse gevestigd met de naam Narcis. Nadat we alles gecheckt hadden toch maar dit guesthouse in gelopen en ja ze verwachtte ons. Eind goed al goed! Tot dat Nienke met haar sneakers per ongeluk een stap naar binnen wilde zetten en zo een reprimande van de guesthouse eigenaresse kreeg. Ook hier zijn sloffen nodig om naar binnen te lopen ……

PS. Foto's komen nog, want het uploaden neemt veel tijd inbeslag