Gisteren (zondag) zijn we begonnen met het bezoeken van tempel 13, 14, 15, 16 en 17. Deze tempels liggen betrekkelijk dicht bij ons hotel en ze liggen woonwijken. Dat betekent dat je net als bergweggetjes door nauwe straatjes rijdt met soms een rijstveldje pal naast de weg waar je voor moet opletten.

Tempel #14 konden we niet vinden. Achteraf bleek dat we er vlak langs gereden waren. Het stond wel duidelijk in het Japans aangegeven, maar ja, deze Gajin:'ik niet verstaan Japans niet'. We kwamen aan bij tempel #15 en zijn toen maar even teruggelopen (1km) naar Tempel #14. Voor de andere tempels was het business-as-usual en daar valt weinig over te vertellen. Daarna een milkshake bij de Mac gehaald en naar het hotel gereden om daar de boerenmarkt en vlakbij de overdekte markt te bezoeken.

In de overdekte markt en ook op de boerenmarkt stonden veel kramen waar van alles werd verkocht, van mini-guppies-vangen-met-een-visnetje voor de kinderen tot eieren en groentes, en van koffieapparaten tot flessen Sake en andere sterke drank. Het was een vrolijke gezellige boel met hier een daar een muziekbandje of DJ.

Vandaag (maandag) zijn we naar het midden van het eiland gereden om het historische dorpje Udatsu Townscape te bezoeken. Bij de lokale VVV was ons vertelt dat het een uurtje rijden was .maar we kwamen ergens anders aan.
Er is een Japans of Chinees gezegde: zelfs een verkeerde trein brengt je ergens . En die uitdrukking ging vandaag beslist op. Japanners weten dat je je routeplanner in de auto niet op een huisadres kunt instellen. Immers, weinig straten hebben een naam. Ze hebben meestal wel een nummer binnen een gedeelte van een wijk. Dus straatnummers komen honderden keren voor. Buiten de bebouwde kom wordt een adres al snel heel erg dubieus. Om toch je routeplanner te kunnen gebruiken toets je het telefoonnummer in van het hotel, huis, restaurant of tempel waar je naar toe wilt rijden. Op deze manier vinden we ook de route naar de tempels en dan komt je als regel goed uit. Behalve .als je een tikfoutje maakt in het nummer. Helaas..

Na een uurtje rijden vroeg Nienke zich af zijn we er nog niet en zocht eens op Google. Toen bleek dat we al 40 km te ver waren gereden. Dus een ander telefoonnummer in de Udatsu opgezocht en snel gekeerd. Via een andere route reden we door de leukste dorpjes en een half uurtje later waren we waar we moesten zijn.

Udatsu Townscape is een historisch dorpje waar ze sinds eeuwen met blauwe verf van de indigo plant kleding in de mooiste patronen verven. Het dorp bestaat uit slechts n straat met oude huizen, winkeltjes waar ze blauwe kleding verkopen en kleine restaurantjes. Voor de lunch hadden we Japanse hamburger, rijst (uiteraard), tomatensoep en salade.

Voordat we terugreden bekeken we nog even de plattegrond van de omgeving. Tussen alle Japanse tekens was duidelijk te lezen De Rijke Dam . Wat doet Nederlandse tekst op een Japans informatie bord?? Dus opgezocht waar we voor die Rijke Dam moesten zijn. Wat bleek: De Rijke Dam en ook het De Rijke Park waren vernoemd naar ene Johannes de Rijke uit Colijnsplaat in Nederland. Zelfs een paar Nederlands uitziende huisjes en een molen inclusief bollenveld staan in het park. Helaas waren de bollen al uitgebloeid. Johannes de Rijke was een waterbouwkundige die een speciale dam in naastliggende Otani rivier had laten aanleggen om de stroming te verlagen. Later werd hij in Japan de Minister van Verkeer en Waterstaat.Na het bezoekje aan het kleine park en de stuwdammetjes zijn we op ons gemak teruggereden naar het hotel. Vandaag worden de spullen ingepakt. Morgen verlaten we Tokushima en vertrekken we naar het zuiden om eerst tempel 18 t/m 23 te bezoeken.
Pas aan het einde van onze pelgrimstocht - rond 12 juni - komen we weer aan bij Tempel #1 in Tokushima om zo het kringetje rond te maken. Voorlopig zijn we dus nog niet thuis.