Op reis. En dan is er opeens de vertrekdag. De buren van mij ouders brachten ons naar Schiphol waar we vlot door de security en douane gingen. Het paspoort van m’n pa werd zoals verwacht niet geaccepteerd door de scan-automaat maar hij mocht gelukkig toch doorlopen van de douane . Tijdens een bak koffie bij de Starbucks kregen we een bericht op de telefoon dat er voor een zeer voordelig tarief nog twee business class stoelen beschikbaar waren. Na een kort overleg met mijn pa was het eigenlijk al snel duidelijk dat we dit maar moesten doen. We hebben een nachtvlucht van bijna 13 uur naar Osaka en het vooruitzicht dat je languit kunt liggen (en hopelijk ook kan slapen) was dan de doorslag. Mooie bijkomstigheid is dat je dan ook toegang hebt tot de KLM Business Lounge waar we heerlijk en gratis hebben geluncht. Wat een fantastisch begin van onze vakantie !

In het vliegtuig vinden we snel onze draai. We kletsen wat met de Japanse medereizigers die het maar wat bijzonder vinden dat we voor 3 weken naar Shikoku gaan. Mijn pa ligt een groot gedeelte van de reis lekker te snurken. Helaas kan ik ondanks de heerlijke stoelen de slaap niet vatten. Na 12,5 uur zitten komen we aan in Osaka Kansai Airport. Eerst security door en daarna de douane met de nodige formulieren en stempels. Nog een deur door en we staan plots in de warme aankomsthal van de luchthaven. Het is half 10 en we moeten vlakbij onze auto ophalen. Het is even zoeken naar de juiste vervoerder maar op de plattegrond van Japan Rail staat de halte Rinkutown vermeld. Op het station zoeken we de juiste uitgang en zien we direct de Toyota Rental Car liggen. Buiten is het dan al 29 graden warm met een lekker zonnetje. Ook hier weer formulieren invullen, kopietjes van de rijbewijzen en paspoorten en veel stempels. We krijgen een witte Toyota Carola Station mee. Dat wordt nog wat als we straks op parkeerplaatsen onze auto moeten zoeken want 80% van de auto’s hier is wit. In 40 minuten rijdt mijn pa naar de Nankai Ferry terwijl ik navigeer. We vullen ook hier weer een Japans formulier in en worden vervolgens weggestuurd dat we nog veels te vroeg zijn. De Ferry vertrekt pas om 13:40 dus we kunnen niet voor 12:40 bij het loket melden. Gelukkig zit er een door een familie gerund restaurantje in de ferry terminal. Hier besluiten we even te lunchen.
Stipt om 12:40 gaat het loket open om het kaartje voor de boot te kopen en krijg je een locatie toegewezen op de kade om te wachten. Tegen 13:00 arriveert een roestige veerboot die duidelijk zijn beste tijd heeft gehad en mogelijk sinds zijn glorietijd – toen Shikoku nog niet met een brug was verbonden met de vaste wal – ook niet meer is geschilderd. Maar hij vaart en het is niet druk. Vrachtwagens, motorfietsen, tourbussen en auto’s worden in 2 uur en 15 minuten overgezet. Het is een strakke zee dus weinig deining. Aan boord kom je gesloten winkeltjes tegen, frisdrank automaten en hier en daar een oude SEGA grijper machine (zoals op de kermis ziet) uit het jaar nul. En verder grote lig-plateau’s met Tatami matten (schoenen uit!) met hele harde kussens en simple vliegtuigstoelen. De tatami matten liggen binnen de kortste keren vol met mensen, wij kiezen voor de stoelen. Buiten is er te veel wind.
Eenmaal in Tokushima rijden we naar ons hotel, parkeren de auto in de autolift, checken in en ontvangen (eindelijk) ons gehuurde Wifi apparaat. Eindelijk Wifi! (hoera).

Daarna even langs het Pelgrim Welkomst Kantoor om de laatste 3 Bed&Breakfasts via de telefoon te bevestigen. Dan een hapje eten en terug naar het hotel om dit verhaal èn foto’s on-line te zetten.

Nu slapen want morgen worden we pelgrim en gaan we ‘verlichting’ zoeken…